Veel mensen die bij op mijn spreekuur komen kunnen weinig positiefs over zichzelf zeggen.  En als ik dit dan opmerk, komt doorgaans een, voor mij, voorspelbare reactie samengevat in de uitspraak: ‘ik ben gewoon niet goed genoeg’.  Deze gedachte, of nog beter, deze overtuiging zit dikwijls vastgebeiteld in het brein en zorgt voor een aanhoudend gevoel van frustratie en verdriet.

Heb je zin aan een goed gesprek? Ken je iemand die je wel wat beter wilt leren kennen? En heb je misschien al een relatie die wat stroefjes loopt? Anders gezegd: wil je, in sociale zin, wat beter voor de dag komen?  Welnu, dat kan heel gemakkelijk wanneer je gewoon oprechte belangstelling toont.

Een deurmat is een gebruiksvoorwerp; en is bedoeld voor mensen om hun voeten aan af te vegen.  Die mat, doorgaans rechthoekig van formaat, ligt daar roerloos voor de buitendeur; en verzamelt alle troep die de mensen van de straat met zich meenemen.  

Valt het woord ‘milieuvervuiling’, dan gaat het doorgaans over ‘zwerfafval’, ‘uitlaatgassen’ of CO-2 uitstoot’. Nu zijn er natuurlijk nog veel meer vormen van milieuvervuiling, maar één vorm wordt maar zelden genoemd en dat is de vervuiling van het sociale milieu.

Een vriend is geen therapeut; en een therapeut is geen vriend.  Toch hebben vriend en therapeut één ding gemeen, namelijk dat ze allebei andere mensen in moeilijke tijden ondersteunen.  Tegelijkertijd is er een enorm verschil in de manier waarop beiden die ondersteuning bieden.

De meeste mensen hebben een hekel aan conflicten.  Laat staan dat zij verwikkeld willen raken in een oorlog.  De meeste mensen willen gewoon een rustig leven, leuk werk en gezelligheid met vrienden en familie.  De meeste mensen hebben geen hekel aan andere mensen, ook al hebben zij een ander geloof of huidskleur.

Nog altijd bestaan er veel mythes als het gaat om een goede nachtrust.  En aangezien veel mensen lijden aan slapeloosheid, is het zinvol om wat misverstanden uit de weg te ruimen.  Dat vooral omdat, door slapeloosheid, mensen slechter gaan functioneren en zelfs volledig arbeidsongeschikt kunnen raken.

Nu zijn mensen in de huidige samenleving al aardig mondig en schromen vaak niet om voor zichzelf op te komen.  Toch kan het nog wel een behoorlijk stuk beter.  En dan heb ik het, voor nu, even alleen in in de context van het spreekuur bij de dokter.  Want het gebeurt maar al te vaak dat patiënten zich met een kluitje in het riet gestuurd voelen.

Kritiek is nooit leuk.  Tenminste, dat is het geluid wat meestal te horen valt.  En dat is begrijpelijk omdat niemand erop zit te wachten om tegenover een ander tekort te schieten.  Het goede nieuws is dat kritiek juist fantastisch kan zijn.  En ik weet wel zeker dat ik niet de enige ben die deze ontdekking heeft gedaan.

Ad rem zijn.  Lik op stuk geven.  Tja, dat is niet iedereen gegeven. Nee, veel mensen bedenken pas tijden later wat ze hadden willen zeggen.  Om vervolgens daar nog lang over te piekeren.    Psychologen noemen (ver)late reacties van deze mensen: secundair.  En daar moet je het dan mee doen.  Of toch niet?