Gezond verstand

‘Gebruik toch je gezond verstand’, is een uitspraak die maar al te vaak voorbijkomt.  En het is bepaald geen onverstandige aanmoediging.  Maar wat als je verstand je gewoon in de steek laat?  Wat als je geen beroep meer kan doen op je verstand? En wat als je voelt, je merkt en nog net het bewustzijn hebt dat je verstand er geen zin meer heeft.  Dat is het moment dat dementie zijn intrede doet.

En geloof mij: dat is een persoonlijk drama.  Want gebruikmaken van je verstand is nu juist wat je nodig hebt om een normaal leven te leiden.  Dat beginstadium van dementie is het allerergst.  Want ben je eenmaal goed dement, dan is er geen besef meer van wat je is overkomen.  Dan laat je geheugen je niet alleen in de steek, maar dan weet je niet eens meer hoe je de meest eenvoudige taken moet uitvoeren.  Ik zal nooit vergeten hoe mijn moeder, met frontaal-dementie, reageerde toen ik vroeg of zij zin had in een appeltje.  Zij zei: ‘ik denk van wel, maar hoe eet je die dan?’  Een goede kennis van mij is nu ook goed op weg om, met zijn geest, in het niets te verdwijnen.  Laatst kwam ik hem tegen bij de haringtent en zei opgewekt: ‘Héé Henk, wat leuk om je hier te zien!’.  Hij antwoorde: ‘ik denk dat ik jou nu ook zou moeten kennen, maar sorry dat ik dat niet meer weet’.  Hoe vreselijk moet het zijn om rond te lopen in wereld waar niets meer is wat je nog herkent. 

Een andere vriend van mij zit nu ook in het voorstadium van dementie.  En samen gingen we laatst nog een hapje eten. Na een paar minuten zei hij tegen mij: ‘praat maar niet tegen mij, want ik kan het allemaal niet meer verdragen.  Ik denk niet meer, ik weet niets meer en ik kan niets meer dan alleen wat eten, zitten en voor mij uitstaren’.  In stilte waren we in ieder geval wel samen. 

Tja.  Wie een gezond verstand heeft en die ook kan gebruiken, mag van geluk spreken.  Het is een vorm van geluk waar iedereen best wel even bij stil kan staan.