Wie angstklachten heeft, kan naar de huisarts gaan.  De kans is dan groot dat je met een angststoornis weer het spreekuur verlaat met eventueel wat medicatie en een verwijzing naar de psycholoog.  En dat lijkt prima omdat patiënt en behandelaars het erover eens zijn dat die angst de nek moet worden omgedraaid.

In-beweging-komen is wat de gezondheids-fanatici prediken.  En daar valt natuurlijk niet zoveel tegen in te brengen.  Maar bedenkelijk is het wel om te merken dat mensen er niet meer voor uit durven komen hoe fijn het is om. even lekker te zitten.  Ze doen het wel, dat zitten, maar laten het liever onbesproken.

Soms wil het gewoon niet lukken.  Ik bedoel om zwanger te raken.  En dat is pijnlijk.  Maar vandaag de dag is er ook dikwijls meer aan de hand, namelijk dat de vrouw het zwanger-worden te lang heeft uitgesteld.

In alle jaren dat ik mijn vrouw ken- en dat is reeds 48 in getal- heeft zij nooit ongelijk gehad,  Nou ja, misschien een enkele keer.  Maar dat mag geen naam hebben.  Nu lijkt dat uitzonderlijk, maar dat is het niet echt.  Want het vrouwelijk gelijk is universeel, oftewel: de man zal het telkens weer tegen haar afleggen.

Wie, als ouder, een kind heeft verloren aan een dodelijke ziekte of ongeval is voor het voor het leven getraumatiseerd.  En wie ternauwernood aan de dood is ontsnapt na extreem oorlogsgeweld, is ook iemand die getekend door het leven zal gaan.  Een echt trauma herkent iedereen.  Daar hoef je geen psycholoog voor te zijn.

Nu het nieuwe jaar zijn aanvang heeft genomen, zullen veel mensen opgelucht ademhalen.  Het meest gehoorde geluid is: ‘eindelijk is alles weer gewoon’. En dat geluid begrijp ik als geen ander.  Want niets is zo bijzonder als gewoon

Nu is de tijd om goede voornemens te bedenken om in 2025 een frisse start te hebben.  Maar zeg nou zelf: die goede voornemens zijn zo lastig vol te houden dat zij een teleurstelling in de maak zijn.  Daarom vandaag een aantal goede slechte voornemens.

Nu staat Nederland bekend om zijn mopperende inwoners.  Maar tijdens de Kerstdagen kan de Nederlander echt boven zichzelf uitstijgen; en zo indringend mopperen dat menigeen, die wèl wil genieten, behoorlijk de lust vergaat.

Liefdesverdriet is pijnlijk. Net als heimwee: het gaat pas over als je terugkrijgt wat je kwijt bent. Maar heimwee is (soms) op te lossen door terug naar huis te gaan. Een geliefde terugroepen is doorgaans onhaalbaar.

Zeg het woord ‘wachtlijst’ en iedereen denkt aan de zorg. Dat komt omdat vrijwel geen enkel andere sector met een wachtlijst werkt. Ondertussen is ‘de wachtlijst’ zo ingeburgerd dat niemand het bestaansrecht ervan in twijfel trekt. Maar ik doe dat wel. Want het instellen van een wachtlijst heeft een (onnodige) aanzuigende werking.