Cancel-psychose

Dat de tijden veranderen, staat als een paal boven water.  En dat het de bedoeling is om mee te gaan met de tijdsgeest, daar ben ik het van harte mee eens.  Maar de cancel-wind die nu door Nederland waait, lijkt uit te draaien op een cancel-psychose.  En dat vraagt om meer realiteitszin.

Dat sommige lieden volledig doordraaien, is te lezen in een artikel over de dierenorganisatie PETA die er voor pleit om de plastic dieren (een paard of olifant) op een stok in de draaimolen te verbieden.  Het argument is dat dieren er niet zijn voor het vermaak, maar vrij rond moeten kunnen lopen in hun natuurlijke omgeving.  Bovendien zouden kinderen, op deze manier, een verkeerd beeld kunnen ontwikkelen over wat dieren betekenen in het leven; en ten onrechte kunnen denken dat dieren speelgoedjes zijn van de mens.  Ik bedoel, als dit de tijdsgeest moet vertegenwoordigen, dan staat er nogal wat te gebeuren.  In dezelfde lijn zou het dan ook verboden worden om snoepjes te verkopen die gemaakt zijn in de vorm van een poesje of een krokodil.  Immers, dieren zijn er niet om rauw gegeten te worden, maar dienen in vrijheid te leven in hun natuurlijke habitat.  Nu zou de lezer misschien kunnen denken dat ik zelf ook een beetje psychotisch aan het worden ben.  Maar niets is minder waar.  Op dit moment in tijd wordt door het gemeentebestuur van Haren (Gr.) serieus overwogen om het zo geliefde Hertenkamp voor kinderen te sluiten.  Ook daar is de redenatie dat herten niet dienen te worden opgesloten en vrij moeten kunnen bewegen, als ook dat vooral kinderen besmet zouden kunnen worden met het verwerpelijke idee dat dieren alleen maar bestaan bij gratie van het menselijk vermaak.  Dat die herten het in hun vertrouwde hertenkamp het er prima naar hun zin hebben, is van generlei waarde in de lopende discussie.  Dat de gitzwarte-Piet wordt geweerd, is reeds een feit; en door velen onderhand als normaal geaccepteerd.  En de argumenten daarvoor zijn onderhand behoorlijk gemeengoed geworden.  Het zal niet zo lang duren voordat ook Sinterklaas ook de prullenbak wordt gekieperd.  Immers, Sinterklaas bestaat niet; en volhouden tegenover kleine kinderen dat hij wel bestaat, is een leugen; en een leugen die de kindergeest behoorlijk kan aantasten.  Zo luidt de redenatie die steeds meer aanhangers krijgt.  Het lijkt mij dan ook meer dan logisch dat straks alle afbeeldingen van verleidelijke vrouwen gecanceld worden.  Immers, vrouwen zijn er niet om de (mannelijke) zinnen te prikkelen, maar alleen om gerespecteerd te worden.  De man moet vooral niet besmet worden met het foute idee dat vrouwen op mannelijk avances zit te wachten. 

Ooit had elke psychiater een sofa in zijn spreekkamer.  Nu is dat idee allang op de schop, maar dat zou tegenwoordig al helemaal niet meer kunnen.  Immers, een sofa zou teveel iets anders suggereren dan alleen een therapeutisch gesprek.